Engleski paviljon na ovogodišnjem bijenalu arhitekture
Ciklično smenjivanje paradigmi – idealni modeli stanovanja jedne generacije postaju slamovi, da bi ih zatim neka sledeća generacija reevaluirala (npr. čuvene kuće u nizu). [1]
Levičarski pokreti sa kraja XIX veka propovedali su smanjivanje gustina i decentralizaciju gradova, dok današnja laburistička vlada propisuje ograničavanje širenja urbanih područja, progušćavanje i urbanu obnovu. Nagrađeni projekti poslednjih godina zapravo recikliraju modele tradicionalnih stambenih objekata i naselja, kakva su rušena pre više od sto godina u ime napretka i eliminacije slamova.
Prosečan stan kakav se danas gradi na tržištu Velike Britanije je trosoban (two bedroom flat), od 5 do 20% manje površine u odnosu na minimalnu površinu socijalnog stana iz šezdesetih godina. Broj izgrađenih stanova godišnje raste, ali to ne znači i automatsko povećanje broja stanovnika, budući da manji stanovi, sa manjim prostorijama, prihvataju i manje gustine. Izgradnja stanova daleko je od postavljenog cilja (3 miliona stanova do 2020. godine). [2]
Svetska finansijska kriza nameće potrebu da se javni sektor ponovo snažno angažuje u oblasti stanogradnje, koja je poslednjih decenija bila prepuštena privatnom sektoru. [3]
Slika 31 – Izložbeni pult sa fijokama u kojima su „spakovani“ projekti
Architecture is Politics
Generalno, periodi vladavine levičarskih partija i pokreta su periodi masovne izgradnje socijalnih stanova i objekata društvenog standarda uz značajno učešće države ili lokalne samouprave, dok se u vreme desničarskih vlada takve aktivnosti prekidaju. [4]
[1] Jose Maria de Lapuerta, ed., Collective Housing: A Manual (Barcelona: Actar, 2007), pp. 65-69.
[2] Emily Greeves, The Development of Housing in Britain (London: British Council, 2008), pp. 27-29. i 87-89.
[3] Ellis Woodman, Home/Away – 5 British architects build housing in Europe (London: British Council, 2008), p. 6.
[4] Greeves, p. 27.
Posts
No comments:
Post a Comment